Paula Szalit (Paulina Szalitówna), polska pianistka i kompozytorka; urodziła się 5 listopada 1886 w Drohobyczu, zmarła w 1920 w Kulparkowie.
Była bratanicą kompozytora Henryka Szalita. Uczyła się muzyki u stryja w Konserwatorium Lwowskim, a następnie u Eugena d’Alberta w Bawarii. Od 1897 studiowała w Wiedniu pod kierunkiem Roberta Fischofa, Heinricha Schenkera, Józefa Hofmanna i Teodora Leszetyckiego.
Uważana była za cudowne dziecko budzące podziw swoją muzykalnością. W1898 koncertowała w Petersburgu i Moskwie. W 1903 roku występowała w Berlinie. Wtedy też przyjechała do Warszawy. W 1904 roku koncertowała we Lwowie i Krakowie.
Około 1907 roku uczyła gry na fortepianie w Lwowskim Instytucie Muzycznym Anny Niementowskiej. Ostatni koncert zagrała w 1913 roku wraz ze skrzypkiem Pawłem Kochańskim.
Komponowała utwory na fortepian: kaprysy, mazurki i preludia.
Zmarła w Zakładzie dla Chorych Umysłowo na Kulparkowie.