Zmarł przed 26 września 1657 roku w Gromniku koło Tarnowa, kompozytor, kapelmistrz, syn Vincenzo, być może już urodzony w Polsce. Przed 1630 należał do kapeli królewskiej w Warszawie, skąd w styczniu 1630 roku przybył do Krakowa, zaangażowany na stanowisko kapelmistrza katedry wawelskiej. W Krakowie stał się bezspornym autorytetem muzycznym, występował z kapelą na uroczystościach w Akademii Krakowskiej i u bogatszych mieszczan, sam prowadził w swym domu rodzaj muzycznej akademii; kształcił chłopców-sopranistów, o których zabiegały u niego kapele magnackie, a nawet kapela królewska. Żył na wysokiej stopie, co skłaniało go do ciągłych zabiegów o nowe prebendy (kanonia w kolegiacie w Sandomierzu, probostwo w Zębocinie, kanonia w Tarnowie). Nie jest pewne, czy Lilius otrzymał święcenia kapłańskie, czy też tylko diakonatu. Utrzymywał intensywne kontakty z dworami magnackimi (Ł. I K. Opalińskich, S. Lubomirskiego, D. Zasławskiego i in.), którym dostarczał kompozycji, jak też uświetniał uroczystości występami kapeli. Zmarł pod Tarnowem, gdzie schronił się podczas najazdu szwedzkiego.

Zygmunt Marian Szweykowski, Encyklopedia muzyczna PWM, KLŁ