Grupę utworzyliśmy w roku 2001. Od 2003 działa w stałym  składzie złożonym z 6 stałych członków i wielu innych wykonawców gościnnych, z którymi czasami tworzymy rozbudowane składy. Graliśmy przez lata z ok. 50 muzykami – solistami z wielu krajów świata oraz z kilkoma innymi zespołami, w tym orkiestrowymi. Grupa należy do najbardziej aktywnych zespołów intuicyjnych w Polsce i Europie Środkowej.

Działalność Kawalerów łączy tradycję, ową intuicyjność z tradycją freejazzową i komponowaniem. Dlatego w grupie spotykają się specjaliści od kształtowania przestrzeni muzycznej: grający kompozytorzy, improwizatorzy i inni trudni do zakwalifikowania gatunkowego muzycy, nazwijmy ich: alternatywni. W stały skład grupy wchodzą: Jerzy Kornowicz – fortepian, Krzysztof Knittel – instrumenty elektroniczne, Tadeusz Wielecki – kontrabas, Tadeusz Sudnik – groovebox, Ryszard Latecki – trąbka, Mieczysław Litwiński – śpiew, instrumenty dawne i ludowe.

Występujemy wielu krajach Europy. W miejscach nietypowych (łąki i lasy, brzegi rzek, place), jak i salach koncertowych, festiwalach takich jak: Warszawska Jesień, Chopin i jego Europa, Musica Polonica Nova, Ad Libitum, Kody, w ostatnich latach w Bukareszcie, Lwowie, Moskwie, Berlinie, Mińsku, czy Brukseli. Członkowie Grupy od roku 2004 prowadzą coroczny Ogólnopolski Skup Dźwięków Nowych i Używanych – warsztaty dla entuzjastów improwizacji i komponowania na żywo. Każdy z członków grupy prowadzi także swoją indywidualną aktywność twórczą, każdy robi to w sposób wyrazisty i od lat publicznie rozpoznany.

Radosne granie improwizowane nie jest domeną Grupy, choć stanowi bazowy składnik jej techniki muzycznej. Zajmujemy się czymś w rodzaju hermeneutyki muzycznej. Prezentujemy swoiste rozprawy dźwiękowe na różne tematy – teatr idei. Jesteśmy wrażliwi na antropologiczny rys stawianych problemów.  Podejmujemy swoiste wyprawy kulturowe, czy też przeprowadzamy studia nad różnymi zjawiskami muzycznymi i kulturowymi. Wyrażamy swoje myśli poprzez kompozycje realizowane z wykorzystaniem improwizacji, tym niemniej różne kluczowe elementy naszych wypowiedzi muzycznych są zdefiniowane.
Dla przykładu: zajmowaliśmy się fenomenem muzyki Chopina (Archipelag Chopin), piosenki popularnej (Śpiewnik kawaleryjski), tożsamości różnych europejskich miast (Sonosfera – Metropolie i Mity), tożsamości pogranicza polsko-ukraińskiego i polsko-białoruskiego (Sen o Podlasiu), naturą trójdzielnego rytmu mazurka – polskiego tańca ludowego (Prosto z pieca), relacjami pomiędzy muzyką tradycyjną a współczesną improwizacją (Sceny z bezkresu),
eksploracją wspólnych komórek rytmicznych muzyki ludowej i naszej improwizacji (Ziarna). Jedno z naszych przedsięwzięć polegało na nieomal orkiestrowej, bo 20 osobowej improwizacji do wykresu formy utworu Livre pour Orchestre Witolda  Lutosławskiego. Rzecz była o uniwersalności doskonałej formy zamkniętej. Sprawdzaliśmy, jak ta forma sprawdza się z innymi światami dźwiękowymi – innymi niż dźwięki Lutosławskiego.

Wykonywaliśmy przez lata ok. 30 różnych programów koncertowych. Grupa nagrała razem z Zespołem Europejskiej Szkoły Śpiewu Tradycyjnego płytę Sceny z bezkresu wyprodukowaną przez Ośrodek Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża” w Lublinie. Płyta została wydana w roku 2012.

Jerzy Kornowicz

Archipelag Witkacy składa się z siedmiu faz, z których trzy stanowią części zasadnicze, zaś cztery stanowią preludium, dwa interludia i postludium
o charakterze refrenowym. Stanowi inter-medialny traktat odnoszący się do twórczości wielkiego artysty i wizjonera Stanisława Ignacego Witkiewicza, jednej z najważniejszych postaci pierwszej polskiej i europejskiej awangardy. Części główne odnoszą się do trzech rewolucji ewokowanych przez Stanisława Ignacego Witkiewicza w jego ostatnim ukończonym w 1934 r. dramacie Szewcy: rewolucji faszystowskiej, socjalistycznej i technokratycznej. Pozostałe cztery części mają charakter refrenowy, za inspirację do nich służy słynny Witkacego Portret wielokrotny powstały pomiędzy rokiem 2014 a 2018. W utworze wykorzystane są także wybrane słowa – klucze z dramatu Witkacego mówione przez muzyków i wydobywane z samplerów oraz obrazy i fotografie autorstwa Witkacego projektowane przez rzutniki obrazu.

Wizje Witkacego dotyczą społecznych formacji, które odbierają człowiekowi jego wolność czyniąc go trybikiem w machinie państwa (rewolucja faszystowska), dominującej grupy społecznej (rewolucja socjalistyczna) czy technokratycznego wyzysku (rewolucja technologiczna jako narzędzie autorytaryzmu). Wszystkie są formacjami zdehumanizowanymi. Wszystkie ewokacje wyrażają sprzeciw Witkacego wobec systemów społecznych limitujących człowieka w jego przeżywaniu świata, stanowią wołanie o życie pełne, z otwartością poznawczą i konstytuującym człowieka przeżyciem metafizycznym. Przywoływanie Portretu wielokrotnego stanowi wyraz splotu kilku osobowości – warstw psychologicznych obecnych w konstrukcji wewnętrznej człowieka, kilku równoczesnych poziomów zanurzenia w świecie. Daje wyraz niejednoznaczności poznawczej, tajemnicy istotności, której tylko dotykamy powierzchownie.

Z kolei aspekt formalny utworu odnosi się do Witkiewiczowskiej „czystej formy”. Inter-medialny utwór Archipelag Witkacy był dotychczas wykonany m.in. na festiwalach muzyki współczesnej Kontrasty we Lwowie (2018), Meridian w Bukareszcie (2018) i NEXT w Bratysławie (2019).

Jerzy Kornowicz