Rafał STRADOMSKI, urodzony w 1958 w Warszawie. Ukończył kompozycję pod kierunkiem prof. Tadeusza Paciorkiewicza oraz wydział instrumentalny (obój) w warszawskiej Akademii Muzycznej. W 1986 otrzymał dwie nagrody: na Konkursie Młodych Kompozytorów ZKP za Kwintet dęty i na Konkursie im. G. Fitelberga za A tre na wielką orkiestrę symfoniczną. W latach 1992-93 był stypendystą Rządu Francuskiego (Ecole Normale de Musique). W latach 1984-2001 organizował i prowadził koncerty Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, występując również jako pianista i oboista. W 1992 założył wydawnictwo Felix Victor.
W swych utworach poszukuje nowych rozwiązań raczej w sferze konstrukcji niż w wynajdywaniu nowych efektów brzmieniowych. Korzysta zarówno ze zdobyczy serializmu jak i techniki dodekafonicznej, wykorzystuje elementy jazzu i możliwości aleatoryzmu. Stosuje także różne, wymyślone przez siebie techniki kompozytorskie, a także system dur-moll.
Skomponował około stu utworów: na orkiestrę (Rapsodia symfoniczna Ukraina, Rapsodia bułgarska, poemat symfoniczny Lawina, Wiedeński walc), zespoły kameralne (Canzona I i II, 3 Pieśni miłosne do słów własnych, trzy kwartety smyczkowe), fortepian (Koncert na fortepian, kwartet saksofonowy i smyczki, Wariacje na temat Chopina), saksofon (Koncert na saksofon altowy i orkiestrę, dwie Sonaty, Tren, Per Gato).
Jest autorem dziewięciu powieści satyrycznych (Widok z pokoju bez okien, Życie seksualne Muminków, Ruski sikor albo wieczna miłość, Życie seksualne kosmitów pamięci Domenico Scarlattiego). Napisał również cztery sztuki teatralne: Trawnik, Syn chrzestny, Flecistka i Kontrafagocista.

Hornpipe Wariacje podwójne na tematy Purcella na klawesyn to cykl wariacji charakterystycznych o dwóch tematach, zaczerpniętych z twórczości klawesynowej Henry Purcella. Pierwsza myśl muzyczna, Preludium, jest rodzajem uwertury, a jej pierwsza wariacja przenosi temat do tonacji równoległej (F-dur – d-moll). Kolejne wariacje na temat Preludium znajdą się w środkowej części utworu, którego główną myślą muzyczną jest jednak angielsko-irlandzki taniec – Hornpipe. Poszczególne ogniwa cyklu przechodzą płynnie w kolejne, a ich budowa nie jest regularna jak w wariacjach typu figuracyjnego. Symetria nie stanowi tu czynnika formotwórczego. Budowa dzieła jest bardziej skomplikowana; zawiera także wątki powtarzające się, rodzaj motywów przewodnich.
Hornpipe. Wariacje podwójne na tematy Purcella mają również wersję fortepianową, choć zasadniczo ich inspiracją było subtelne i ulotne brzmienie klawesynu.

Rafał Stradomski