Kompozytorka, teoretyk muzyki i pedagog. Absolwentka i profesor doktor habilitowany Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warsza­wie. Gościnny wykładowca: Iasi University of Arts (Rumunia), International Theatre Instytut (Monachium, Niemcy), Conservatorio Superior de Música „Manuel Castillo” (Sevilla, Hiszpania), Uni­ver­si­dad de Chile (Santiago de Chile), Instituto de Música, Pontificia Universidad Católica de Val­pa­raíso (Chile), Odeskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. A.W. Nieżdanowej (Ukraina), Narodowej Akademii Kadr Kierowniczych Kultury (Kijów, Ukraina).
Od 2002 członek Kapituły Nagrody Przemysłu Fonograficznego „Fry­deryk”. W latach 2009-2015 sekretarz generalny Związku Kompozytorów Polskich, obecnie w prezydium ZKP.
Jej utwory wykonywane były w kraju i za granicą (Europa, obie Ameryki). Posiada w do­rob­ku fono­gra­ficznym 13 płyt CD i 1 DVD: dwie uzyskały nominację do Nagrody Przemysłu Fonograficznego „Fryderyk” (2001), inna otrzymała tę nagrodę (2012). Jest laureatką wielu nagród kompozytorskich polskich i zagranicznych. Autorka ponad 100 utworów: 17 orkiestrowych, 42 kameralnych, 20 solowych oraz 10 wokalnych, 13 wokalno-instrumentalnych, 15 multimedialnych oraz opery (nagrodzonej w międzynarodowym konkursie i wystawionej w Szczecinie w sezonie 2002/2003). Jako teoretyk muzyki posiada w dorobku ponad 50 publikacji (w tym 3 książek) i 60 referatów, poświę­conych zagadnieniom kre­atywnego nauczania, analizie muzy­cz­no-ruchowej, technice kompo­zy­torskiej i mu­zyce współczesnej.

Ten dzień, ta godzina na zespół kameralny (2024)
Utwór został poświęcony pamięci Powstania Warszawskiego w 80. rocznicę wyda­rze­nia. Zaplanowany do wykonania w świątyni, zakłada działania topofoniczne związane z prze­strzen­nym ustawieniem wykonawców w dwóch symetrycznych grupach: w nawach bocz­nych na osi lewo-prawo oraz na osi przód-tył, z dyrygentem pośrodku, a więc w sumie w czterech miejscach, oraz wykorzystywać będzie fakt długiego wybrzmiewania muzyki w obszernej przestrzeni kościoła.
Fazowa budowa utworu bazuje na przestrzennych dialogach, brzmieniach narastających, dynamicznych akcjach perkusji, stanach zatrzymania, na tkaniu faktur polifonicznych, a finał utworu wieńczy swoisty chorał oparty na pieśni rycerzy Bolesława Krzywoustego Nasze dziady. W utworze nie brakuje stopniowego wybrzmiewania akcji dźwiękowych, dającego pole do refleksji czy zamyślenia.
Czas trwania: ok. 25 minut i 30 sekund.