Urodził się 26 stycznia 1935 w Warszawie, zmarł 4 lutego 2019  tamże. W latach 1955-56 studiował kompozycję u Stefana Bolesława Poradowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, a od 1956 do 1959 również kompozycję w klasie Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1960-63 odbywał studia dyrygenckie u Bohdana Wodiczki w warszawskiej uczelni. W 1969 jako stypendysta Rządu Holenderskiego studiował w Instytucie Sonologii w Utrechcie.

Jego muzyka wykonywana była w kraju i za granicą, m.in. w Austrii, Belgii, Danii, Francji, Holandii, Korei, Meksyku, Niemczech, Norwegii, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Włoszech, byłym Związku Radzieckim.

Zbigniew Penherski otrzymał wiele nagród podczas konkursów kompozytorskich: Konkursu Młodych ZKP (1960) za Ostinata na chór mieszany i orkiestrę, Konkursu im. Grzegorza Fitelberga (1964) za Musica humana na baryton solo, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną do łacińskich tekstów biblijnych, Konkursu im. Artura Malawskiego (1976) za Kroniki mazurskie II na orkiestrę symfoniczną i taśmę, Konkursu Kompozytorskiego w Gdańsku (1992) za Cantus na chór mieszany do tekstów biblijnych, Konkursu Polskiego Radia na radiowy utwór muzyczny (1995) za Genesis na bas solo, zespoły wokalne, głosy recytujące, wybrane instrumenty oraz dźwięki konkretne i elektroniczne. Jego Muzyka na koniec wieku otrzymała rekomendację Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów w Paryżu (2001).

Był członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAIKS (od 1961), Związku Kompozytorów Polskich (od 1959), Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, członkiem honorowym Związku Kompozytorów Szkockich (1987) oraz honorowym obywatelem miast: Kragujevac w Serbii, Russe w Bułgarii i Ho-Chi-Minh w Wietnamie.

W roku 2013, w serii „Muzyka Polska Dzisiaj – Portrety Współczesnych Kompozytorów Polskich”, wydanej przez Związek Kompozytorów Polskich / Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC we współpracy z Polskim Radiem i przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, ukazała się jego autorska płyta CD.

Został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi (1975) i Nagrodą Premiera za twórczość dla dzieci i młodzieży (1982). W 2015 roku otrzymał Doroczną Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wybitną twórczość kompozytorską i niezależność artystyczną.

więcej informacji na www.polmic.pl

muzyczna wizytówka PWM – o utworze Incantationi I (YouTube)

Incantationi I (koncert 7 maja 2021)
Incantationi I dla sześciu perkusistów „nie nawiązują /…/ do czynności magicznych, ale mogą być traktowane bądź jako nie dosłowna transpozycja faktów /…/, bądź jako zewnętrzny kształt zdarzeń, ujętych w ścisłe ramy formy muzycznej” (z pierwszego autorskiego komentarza w 1973). Jednak nawiązują! 2001: w 17-wiecznej operze weneckiej oznaczały sceny wywoływania duchów. Wywoływanie ma dwa oblicza: quasi-teatralne (teatr instrumentalny?) w częściach skrajnych i quasi-jazzowo matematyczne
w części środkowej.

Zbigniew Penherski