kompozytor i organista; ur. 13 sierpnia 1929, Grudziądz; zm. 6 kwietnia 2006, Warszawa. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Feliksa Rączkowskiego (organy, w latach 1950-55) oraz pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego (kompozycja, w latach 1952-59). Jeszcze podczas studiów, w latach 1947-57, koncertował jako organista we Wrocławiu, Gdańsku Oliwie i Warszawie. W latach 1954-77 związany był stałą współpracą z Teatrem Polskiego Radia jako twórca muzyki do sztuk i słuchowisk.

W latach 1977-79 oraz 1983-87 pełnił funkcję wiceprezesa Związku Kompozytorów Polskich, a w 1979-87 był przewodniczącym Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.

Był laureatem międzynarodowych konkursów kompozytorskich: w Vercelli w 1961 za Wariacje fortepianowe „Karol Szymanowski in memoriam” (1953) i w Monaco (w 1962 za Medytacje na sopran, organy i perkusję oraz w 1963 za balet Oczekiwanie). W 1969 zdobył III nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu za Dialoghi per violino ed orchestra (1964), a w 1989 – nagrodę Brighton Festival za Oratorium na organy, smyczki i perkusję (1982). Był również laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (w 1971 za Enfiando per orchestra, 1970; w 1985 za balet Gilgamesz, 1968).

Za twórczość radiową dla dzieci otrzymał w 1960 nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, w 1975 – Nagrodę Prezesa Rady Ministrów (za twórczość dla dzieci i młodzieży w dziedzinie muzyki ze szczególnym uwzględnieniem opero-baletu Bardzo śpiąca królewna, 1973), a w 1981 – doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1969) i Krzyżem Oficerskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski. W 2006, pośmiertnie, został odznaczony Złotym Medalem Gloria Artis – Zasłużony Kulturze.