Apolinary Szeluto
Kompozytor i pianista; urodzony 23 lipca 1884 w Petersburgu, zmarł 21 sierpnia 1966 w Chodzieży.
W wieku 9 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie. Uczył się w gimnazjum klasycznym w Saratowie, pobierając równocześnie lekcje muzyki u Stanisława Eksnera, dyrektora miejscowego Konserwatorium. W latach 1902-05 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Kontynuował również naukę w Konserwatorium Muzycznym – w 1903 ukończył teorię muzyki w klasie Michała Biernackiego, a, po zdaniu egzaminu z dwuletniego kursu harmonii u Marka Zawirskiego, został przyjęty do klasy Zygmunta Noskowskiego. Studiował też instrumentację pod kierunkiem Romana Statkowskiego.
W 1905, wspólnie z Karolem Szymanowskim, Grzegorzem Fitelbergiem i Ludomirem Różyckim, założył Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich „Młoda Polska” – ugrupowanie działające do 1912 na rzecz promocji nowej muzyki polskiej za granicą. W latach 1906-09 studiował grę na fortepianie u Leopolda Godowskiego w Berlinie. W 1909 został zatrudniony na stanowisku profesora w Konserwatorium im. Mozarta w Berlinie. Jesienią 1910 wrócił do Rosji i ukończył wydział prawa w Dorpacie. Od 1911 do 1918 pracował jako sędzia śledczy w Remontnem koło Astrachania. W 1917 brał aktywny udział w rewolucji październikowej.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 przeniósł się do Warszawy. Otrzymał pracę w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie przez 15 lat kierował wydziałem statystyki sądowej. W 1934 przeprowadził się do Słupcy i objął posadę notariusza. Podczas okupacji został wysiedlony z własnej willi, przez trzy tygodnie przebywał w obozie w Łodzi, a następnie przedostał się do Warszawy i tu zamieszkał. Po wojnie powrócił do Słupcy, gdzie został sędzią Sądu Grodzkiego. W latach 1946-47 pełnił obowiązki przewodniczącego miejskiego Komitetu Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1949 pracował w Międzynarodowym Komitecie Łączności Intelektualistów w Obronie Pokoju.
Z powodu ciężkich przeżyć wojennych, śmierci najbliższych oraz samotności w 1951 doznał załamania psychicznego. Od 1949 należał do Związku Kompozytorów Polskich, był również członkiem Związku Autorów, Kompozytorów i Wydawców.