Kompozytor, pianista, aranżer; urodził się 3 marca 1916 w Warszawie, zmarł 21 grudnia 2005 tamże. W latach 1937-39 studiował teorię muzyki u Kazimierza Sikorskiego w Konserwatorium Warszawskim. Jeszcze przed wojną współpracował jako aranżer z wytwórnią płytową Odeon oraz z jej dyrektorem Jerzym Gertem. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Związku Radzieckim. Rozpoczął studia kompozytorskie w Mińsku na Białorusi u Nikołaja Zołotariowa, ucznia Rimskiego-Korsakowa (równolegle z Mieczysławem Weinbergiem). W 1943 roku podjął studia kompozytorskie pod kierunkiem Dymitra Szostakowicza, Anatola Aleksandrowa i Jurija Szaporina w Państwowym Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, które ukończył w roku 1948.
Po powrocie do Polski w 1956 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego Polskich Nagrań, gdzie stworzył takie legendarne serie wydawnicze, jak „Musica Antiqua Polonica”, czy „Polish Jazz”. Za jego czasów debiutowali wybitni polscy artyści i kompozytorzy, jak Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki, Wanda Wiłkomirska, Konstanty Andrzej Kulka, Piotr Janowski, Wanda Polańska i inni.
Kompozytor początkowo uprawiał klasyczne formy instrumentalne, a także typowe dla muzyki polskiego okresu powojennego gatunki kantaty i pieśni chóralnej. W latach 60. zwrócił się ku muzyce rozrywkowej, komponując utwory, które znalazły się w repertuarze popularnych polskich piosenkarzy. Był autorem takich przebojów, jak Na Francuskiej, Gorącą nocą, Dla ciebie miły, Jadziem na Bielany, Tylko białe tango czy Ach Franka, Franka. Od 1967 roku rozpoczął pisanie komedii muzycznych i musicali (Mister Brzdąc, Dama od Maxima, Diabeł nie śpi, Szwejk, Monte Christo). Stworzył oprawę muzyczną do wielu baśni wydawanych na płytach (Sierotka Marysia, Calineczka, Tomcio Paluch, Kubuś Puchatek, Kozucha Kłamczucha, Pimpuś Sadełko i in.), na których wychowało się kilka pokoleń polskich dzieci. Komponował również muzykę filmową (Yokmok w reż. Stanisława Możdżeńskiego) i teatralną (Dama od Maxima w reż. Aleksandra Długosza, Nam nie drewno potrzebne… w reż. Ewy Bonackiej, Diabeł nie śpi w reż. Danuty Baduszkowej, Pinokio w reż. Wiesława Opałka, Alicja w krainie czarów w reż. Jacka Suta).
Został autorem szeregu dzieł symfonicznych (Koncert wiolonczelowy, Szkice polskie, Obrazki dziecięce, Adagio i fuga), kameralnych na rozmaite składy instrumentalne (2 kwartety smyczkowe, Sonata na skrzypce i fortepian, Légende Hebraique na wiolonczelę solo, Serenade Orientale, Old town dances na klarnet i fortepian, Melodia na wiolonczelę i fortepian, Reverie na skrzypce [lub wiolonczelę] i fortepian, Mazurka – Yehudi Menuhin in memoriam na skrzypce i fortepian, Wariacje na temat słowiański na fortepian) oraz utworów wokalnych (Gebirtig Lieder, Pięć Pieśni do wierszy Mickiewicza, pieśni, romanse).
Za swoją wszechstronną działalność artystyczną został uhonorowany ważnymi nagrodami m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1964) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977). Był członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS przez niemal 50 lat oraz członkiem Związku Kompozytorów Polskich.