Ur. 12 sierpnia 1644 w Wartenbergu, zm. 3 maja 1704 w Salzburgu – austriacki kompozytor i barokowy skrzypek-wirtuoz pochodzenia czeskiego.

Wykształcenie muzyczne zdobył prawdopodobnie w gimnazjum jezuickim
w Opawie. Tam też zapoznał się z Pavlem Josefem Vejvanovským, czeskim kompozytorem i trębaczem, działającym przez długi czas w tej samej co Biber orkiestrze arcybiskupiej Kromieryżu. Prawdopodobnie uczył się też u Schmelzera
w Wiedniu. Do 1670 był muzykiem w kapeli dworskiej arcybiskupa Karla von Lichtenstein-Kastelkorna w Ołomuńcu i Kromieryżu. Od 1670 działał na dworze arcybiskupa Maximiliana G. von Kuenburga, później Johanna E. von Thuna
w Salzburgu. Od 1677 był nauczycielem śpiewu figuralnego w katedralnym chórze chłopięcym w Salzburgu, a od 1684 prefektem chłopięcej szkoły śpiewu.

Jest uznawany za genialnego wirtuoza i mistrza techniki skrzypcowej swojej epoki. Stosował w grze skrzypcowej metodę polegającą na przestrajaniu strun instrumentu (scordatura), dzięki czemu można było osiągnąć szczególnie wirtuozowskie efekty, zwłaszcza w grze akordowej i polifonicznej; wykorzystywał pełną skalę instrumentu (G-a³), wysokie pozycje (do VII), także na strunach niższych; wymagał różnych sposobów smyczkowania, wykonywania całych części z zastosowaniem pizzicata (Serenada à 5). Sprzyjało to również wyrażaniu ekspresji w dziełach symbolicznych
i pełnych afektacji religijnej (Sonaty misteryjne). Uważa się, że osiągnięcia techniki wiolinistycznej Bibera mogły zainspirować późniejsze 24 Kaprysy Paganiniego.

Biber żył na styku kultur i tradycji północnej i południowej Europy. Łączył w swojej muzyce północny konstruktywizm z południową zmysłowością. Pokolenie Johanna Schmelzera i Heinricha Bibera to pierwsza generacja muzyków w Europie, która odważyła się zastąpić na tak wielką skalę retorykę muzyki wokalnej retoryką muzyki instrumentalnej. Muzyka Bibera reprezentuje środkowy okres baroku.

Z bogatej i różnorodnej twórczości Bibera szczególne miejsce zajmują kompozycje instrumentalne (w tym ok. 25 sonat): są to utwory o obsadzie wielogłosowej, niekiedy zbliżonej do orkiestrowej.