Kompozytor i pedagog; ur. 19 stycznia 1949, Szczecin; zm. 24 sierpnia 2024, Warszawa. W latach 1967-72 studiował kompozycję pod kierunkiem Tadeusza Paciorkiewicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem za utwór Muzyka symfoniczna (1972), wykonany dwa lata później przez Orkiestrę Filharmonii Narodowej w Warszawie pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego. Uzyskał kilka nagród na konkursach kompozytorskich, m.in. 1973 – wyróżnienie za Wyprawy na drugą stronę na flet, fortepian i tom-tom na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich, 1992 – II nagrodę za Threnody na orkiestrę symfoniczną i chór mieszany na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Kijowie, 1995 – I nagrodę za Małą symfonię elegijną na konkursie zorganizowanym z okazji 50-lecia Związku Kompozytorów Polskich.

Debiutował w 1968 Tryptykiem na klarnet i fortepian (1968), a na arenie międzynarodowej – w 1974 roku, utworem fortepianowym Miscellanea (1972) na Nordiske Musikdage w Kopenhadze. Jego utwory wykonywane były na wielu koncertach i festiwalach, m.in. na World Music Days w Zürichu, Schleswig-Holstein Festival, Inventionen w Berlinie, Musik-Biennale w Berlinie, Polish Realities w Glasgow, New Music Days w Bukareszcie, Leningradzkiej Wiośnie Muzycznej, International Ukrainian Music Festival w Kijowie, wielokrotnie na „Warszawskiej Jesieni”, Warszawskich Spotkaniach Muzycznych i na wrocławskim Festiwalu „Musica Polonica Nova”. Skomponował również Hejnał Warszawski, wykonywany nieprzerwanie od 1995 z wieży Zamku Królewskiego. Takie jego kompozycje, jak Aforyzjada – opera w puzzlach, Pentaeidos, IV Symfonia, Uwertura, Deux morceaux, powstały w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Zbigniew Bagiński od 1974 związany był z Akademią Muzyczną w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina), gdzie od 1989 prowadził klasę kompozycji. W latach 1987-89 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. W 1996 otrzymał tytuł profesora sztuki muzycznej, a w 2004 został mianowany profesorem zwyczajnym tej uczelni. W latach 2004-2012 był kierownikiem Katedry Kompozycji. W klasie kompozycji Bagińskiego studiowali: Ewa Gajkowska, Magdalena Frelek, Zbigniew Słowik, Robert Wyszyński, Tomasz Mackiewicz, Grzegorz Mackiewicz, Paweł Strzelecki, Paweł Jankowski, Przemysław Zych oraz Amar Jaafar (Kuwejt), Borys Sommerchaf (Rosja), Georgios Tapes (Grecja). Ponadto w latach 1973-74 współpracował z Instytutem Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1981 wykładał również historię i teorię muzyki na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

W latach 1989-1999 pełnił funkcję sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich. Przez 10 lat (2001–2011) był prezesem Oddziału Warszawskiego ZKP.

W 1986 Zbigniew Bagiński został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 2006 uhonorowany doroczną Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich. W 2015 roku kompozytor otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC

Uwertura to krótka kompozycja oparta na współczesnych zdobyczach techniki orkiestracyjnej. Przewidziana jest jako rodzaj uwertury otwierającej koncert filharmoniczny o zróżnicowanej zawartości programowej, by świadczyć o oczywistych związkach muzyki nowej i historycznej. Uwertura składa się z sześciu segmentów zakończonych codą.Ciekawa jest dramaturgia całości polegająca na zagęszczeniu materii i przyśpieszaniu tempa, w związku z czym utwór rozpoczyna się w tempie wolnym, kończy zaś w szybkim. I – jak zapewnia kompozytor – jest to kolejne dzieło, w którym tradycja spotyka się z nowoczesnością, zadawalając gusty stałych bywalców koncertów filharmonicznych.

Zbigniew Bagiński