Ur. w 1595, zm. w 1665, włoski kompozytor i organista. Około 1621 r. znalazł się w Warszawie, gdzie otrzymał stanowisko organisty di chiesa e di camera kapeli królewskiej, a następnie – prawdopodobnie w roku 1624 – również stanowisko muzyka w zespole Władysława Zygmunta. W kapeli królewskiej przebywał niedługo, bo najpóźniej z początkiem roku 1626 powrócił do rodzinnej Cremony.
Najważniejszym i najbardziej nowatorskim skomponowanym w Warszawie było dramatyczne Satiro e Corisca dialogo musicale a due voci. Utwór ten wydał Merula w roku 1626, już po powrocie do Cremony. Nie ulega wątpliwości, że zarówno komponowany, jak też i wykonany był on w Warszawie. Mówi o tym sam kompozytor w dedykacyjnej przedmowie utworu. Stwierdza bowiem, że Satiro e Corisca był „śladem długiej i owocnej wędrówki”.

Polskie Wydawnictwo Muzyczne